wiara

1. Człowiek (ludzie) małej wiary «o kimś wierzącym w sposób powierzchowny»: Nie wyrzekajcie się Boga, ludzie małej wiary, nie czcijcie fałszywych proroków i bałwanów, bo On odwróci się od was. P. Huelle, Weiser.

2. Dać czemuś wiarę «uwierzyć w coś, uznać coś za prawdziwe»: Polskie władze podziemne przynajmniej od połowy 1942 roku przesyłały do Londynu alarmujące wieści, ze szczegółami o eksterminacji ludności żydowskiej. Nikt na Zachodzie, ani rządy ani sztaby, alarmom nie dawał wiary, traktowano je jako histerię ludzi, którzy sami czuli się zagrożeni. Bdek 8/1985.

3. Dać komuś wiarę «uwierzyć komuś, uznać, że ktoś mówi prawdę»: Jeśli dać wiarę amerykańskim naukowcom, to samotny mężczyzna żyje nie tylko gorzej, ale też krócej – dopadają go wirusy, bakterie, zawały, udary oraz ataki prostaty i jeszcze w wieku przedemerytalnym z faceta zostaje tylko wspomnienie. CKM 3/1998.

4. Działać, robić coś w dobrej, najlepszej wierze «postępować w myśl swoich najlepszych intencji, w przekonaniu, że to, co się robi, jest uczciwe i słuszne»: Nie przeczuwając zdrady, Osceola wraz z siedemdziesięcioma wojownikami, ich żonami i dziećmi udali się do St. Augustine. Przybyłych tam w dobrej wierze Indian w jednej chwili otoczył kordon żołnierzy, zmusił do oddania broni i jako jeńców poprowadził przez miasto. Z. Teplicki, Indianie. (...) są to kroki, które zmierzają do zdestabilizowania całej gospodarki, nawet jeżeli podejmowane są w najlepszej wierze. S mowa 1991.

5. Działać, robić coś w złej wierze «działać na czyjąś szkodę w sposób świadomy, celowy»: Argument, iż pozostając poza Unią będziemy mogli „handlować ze wszystkimi”, jest fałszywy, a politycy, którzy się nim posługują, czynią to w złej wierze, gdyż trudno przyjąć, że nie rozumieją, iż Unia jest tworzona m.in. po to, by utrudnić napływ do niej towarów spoza jej granic (...). GPol (tyg) 8/1998.

6. Przyjąć coś w dobrej, najlepszej wierze «uwierzyć w szczerość czyichś intencji»: (...) wydawnictwo otrzymało pismo z Montrealu zarzucające popełnienie plagiatu. „Universitas” wycofał resztę nakładu, przeprosił profesor Le Grand (...) – Liczymy na wyrozumiałość pani profesor. Do druku przyjmujemy prace w dobrej wierze, rekomendowane recenzjami... Polityka 22/1995.

7. Przyjmować, brać coś na wiarę «przyjmować, akceptować jakieś twierdzenia, czyjeś słowa bez sprawdzania, niekiedy bez zrozumienia»: (...) Chen był podobno znakomitym poetą. Muszę to przyjąć na wiarę, bo pisał tylko po chińsku. C. Miłosz, Poezje. W normalnych warunkach domowych nie mam możliwości przekonać się, że atom istnieje, więc przyjmuję to na wiarę. A. Chrzanowska, Tarot.

(Czyjeś) wyznanie wiary zob. wyznanie.

Ktoś bez czci i wiary, ktoś wyzuty z czci i wiary zob. cześć 1.

Odsądzać kogoś od czci i wiary zob. cześć 2.

Stara wiara zob. stary 2.

Wrócić na łono jakiejś wiary zob. łono 4.

Żyć z kimś na wiarę zob. żyć 10.